19 oktober 2021 vond een beginnend vogelaar een grijsbruin vogeltje in de tuin van het huisje waar hij op vakantie was. Hij determineerde het als een Kleine Karekiet o.i.d. Gelukkig deelde hij de foto's. Het bleek te gaan om een Oostelijke Vale Spotvogel. Een lang verwachte nieuwe soort voor Nederland!
Probleem was dat de beginnende vogelaar niet zomaar ergens op vakantie was, maar uitgerekend in Nieuwvliet-Bad op Zeeuwsch Vlaanderen. Dat is 377 km van mijn huis en zeker 4 uur rijden. Op 20 oktober was de vogel nog aanwezig en zelfs 22 oktober, een vrije vrijdag voor mij bleek de vogel er nog te zitten.
Er was echter naast de enorme afstand nog een probleem. Dochter Rianne en haar vriend Tim zouden dit weekend samen naar Texel en in al mijn gulheid had ik gezegd dat zij de "grote" auto wel mee mochten omdat daar een doorlopende parkeerkaart voor Texel op zit. Bleef voor mij over de Peugeot 107. Uit ervaring weet ik dat dat niet een autootje is om meer dan 2 uur in te rijden, die eerste 2 uur is het autootje fantastisch, daarna echter weet je niet meer hoe je zitten moet. Geen goed idee dus om naar Zeeuwsch Vlaanderen te rijden en ik legde me er bij neer dat ik deze Oostelijke Vale Spotvogel niet zou zien.
Nu waaide het 22 oktober best lekker, dus met de 107 toog ik naar Lauwersoog om daar wat zeetrek te kijken. Er vloog geen veer en toen dan ook in de loop van de ochtend de al langer in het Waddengebied rondzwervende Walrus werd gemeld in Den Helder dacht ik, dat is minder dan 2 uur rijden, daar ga ik heen!
Zoals ik al schreef waaide het best hard en op de afsluitdijk had ik het best lastig om met de 107 tegen de wind in te komen. Al had ik harder dan 100 km per uur willen rijden, het skeltertje bleef gewoon vol gas net onder de 100...
In Den Helder aangekomen werkte het weer niet mee, de Walrus wel! Uiteindelijk zeiknat had ik de dikke dame (want het is een vrouwtje) allerzins acceptabel op de foto (vind ik zelf!)
Toen de Walrus er vandoor ging, mij verbijsterd achterlatend over de snelheid die zo'n dier kan ontwikkelen, besloot ik nog even bij Den Helder over zee te kijken. Behoudens erg veel Zeekoeten en een verdwaalde Dwergmeeuw en Jan van Gent vloog ook hier weinig.
Aan het eind van de dag had ik weliswaar de Oostelijke Vale Spotvogel gedipt (of eigenlijk had ik besloten besloten niet te gaan), maar had ik met het zien van de Walrus een prachtige dag!
Maar... het verhaal gaat verder. De Oostelijke Vale Spotvogel heeft een fantastisch vakantiepark gevonden daar in Nieuwvliet-Bad en groot was dan ook mijn blijdschap dat de vogel de hele donderdag 28 oktober nog steeds aanwezig was. Vrijdag 29 oktober was ik weer vrij en had de beschikking over de "grote" auto. Dus het besluit viel om toch naar de vogel af te reizen.
4 uur heen en 4 uur terug en dan 's avonds een volleybalwedstrijd. Er zat niets anders op dan vroeg te vertrekken! Om 5:00 uur knorde ik richting Nieuwvliet-Bad. Om iets over 9:00 kreeg ik de melding dat de vogel nog aanwezig was. Ik moest toen nog ongeveer een kwartier rijden (je moet ook af en toe even pauzeren). Toen ik op de plek van de vogel aankwam stonden er nog verdacht veel mensen in de zogenaamde "mongolenwaaier". De vogel was niet in beeld, maar goed hij was pas nog gezien. Het wachten begon, maar duurde gelukkig niet lang. De vogel heeft zich uiteindelijk een tijd lang prachtig laten zien en horen. Zelfs het staartwippen, wat diagostisch is om Westelijke Vale Spotvogel uit te sluiten, heb ik gezien. Oostelijke Vale Spotvogel, nieuw voor Nederland en progressief mijn 447e soort!
Op de teruweg ben ik nog even langs Breskens gereden, daar was ik nog nooit geweest, mogelijk moet ik daar volgend jaar eens een keer in het voorjaar de vogeltrek gaan meemaken. En dan via Westkapelle, waar een stel Alken prachtig vlak langs de kant fourageert en de Brouwersdam, waar enkel campers en geen vogels te zien zijn, terug naar huis.
Bijna 800 km gereden (dat is vanaf mijn huis tot ver voorbij Parijs!) voor een vogeltje, ik lijk wel gek! Toch overheerst er één gevoel: Heerlijke topdag!