Sommige vogels zie ik als een soort heilige graal. Vogels waarvan mijn hart sneller gaat kloppen. Veel van deze vogelsoorten zitten in de hoek van de Amerikaanse zangers, bv; Bonte Zanger, Mirtezanger, Magnolia Zanger en ook Roodoogvireo. Die wil je op je lijst!
Nu wil het geval dat veel van deze soorten wel op de Britse eilanden worden vastgesteld, maar ja dan vliegen ze meestal niet meer door. Wil zo'n Amerikaans zangertje Nederland bereiken, dan moet hij de Britse eilanden gemist hebben. En dat gebeurt helaas niet zo vaak.
Nu dus wel. In het Krimbos op Texel ontdekte Arend Wassink op 27 oktober de negende Roodoogvireo voor Nederland. Negen keer is deze vogel dus in Nederland vastgesteld. Best vaak eigenlijk, maar in de meeste gevallen betrof het ringvangsten. Dit was pas de derde keer dat de Roodoogvireo in Nederland 'los' gevonden werd.
Toen de melding zaterdag 27 oktober binnen kwam, zat ik op een tribune in Wierden naar een bekerwedstrijd (volleybal) van Rianne te kijken. Een spannende strijd tussen topdivisionist Alterno D2 en 1e divisionist Sudosa-Desto D1. Ik zat te genieten, wat een leuke pot, tot dat dus die melding kwam. Roodoogvireo op Texel! Ineens sloop er onrust in mij en kon ik mijn aandacht wat minder bij de wedstrijd houden. Rekenen; als ik nu richting Texel zou kunnen rijden, kon ik er net voor donker zijn. Maar ja, ik zit samen met Ellen op de tribune en de wedstrijd is nog niet voorbij, dus ik kan niet weg... Wat volgt is berusting en een kriebelende hoop dat de vogel er ook nog op zondag zit. De wedstrijd eindigt in een overwinning voor Sudosa, dus door naar de laatste 16 van Nederland. Zaterdag 1 december weer op de tribune. Zondagmorgen liep om kwart over vijf de wekker af en na een uur en drie kwartier kon ik de boot van half acht nemen. Rond half negen was ik in het Krimbos, waar de vogel gelukkig al gezien was. Een langdurig turen naar de boomkruinen volgde, tot tegen negen uur de verlossende kreet; 'ik heb hem!' kwam. Roerloos zat de vogel boven in de eik waar ik onder stond en het kostte nog veel moeite om de vogel in beeld te krijgen. Even plotseling als de vogel gevonden was, was hij ook weer weg. Ik had twee verbluffend slechte foto's van de vogel, dus ik hoopte op een herkansing. En die kwam. Na wat heen en weer gedraaf kreeg ik de vogel een paar keer mooi in beeld en kon ik wat aardige platen schieten. Bamm! in de pocket.
Omdat de dag nog niet echt voorbij was en zo'n prachtige vogel naar meer smaakte, besloot ik lekker over het eiland te vogelen. Het was leuk, maar geen spektakel, tot ik besloot op de Witte Hoek te gaan lunchen. Dit doe ik eigenlijk altijd als ik op Texel ben. De witte Hoek is een zandpaadje bij een vakantiehuisje met een schitterend tuintje. In dit tuintje had ik in het verleden al eens een Bladkoninkje en een Kleine Vliegenvanger ontdekt. Toen ik mijn noodles aan het bereiden was, zag ik van uit mijn ooghoek een klein vogeltje driftig vliegjes vangen. Echter voor ik de vogel in de kijker kon krijgen vloog hij over een weiland naar een tuin een stuk verder op. Mmmh, leek wel een Kleine Vliegenvanger. Gevalletje jammer maar helaas. Gelukkig viel dat dan weer mee. Na een kwartiertje was de vogel terug. Ja, Kleine Vliegenvanger. Laat beestje... Hoe zat dat ook al weer met Taigavliegenvanger. Geen idee. Vogel dus maar even piepen en melden dat ik geen idee had hoe ik Taigavliegenvanger kon uitsluiten. Het antwoord kwam snel, de snavelbasis bij een Taigavliegenvanger is donker en de bovenstaartdekveren zijn donkerder dan de staart. Duszz. Foto's goed bekeken en geconcludeerd dat het ging om een Kleine Vliegenvanger. Wat een prachtig beestje en wat een heerlijke bijvangst voor de dag. Mijn tweede zelf ontdekte Kleine Vliegenvanger en gek genoeg allebei in dezelfde tuin.
En of het zo nog niet genoeg was, vloog op de terugweg een Vaal Stormvogeltje achter de veerboot langs, topdag!