Het is maandagmiddag, ik ben net terug van mijn lunchwandeling. Als ik weer achter mijn pc wil plaatsnemen gaat de pieper: Grijze Junco, Groningen! Ongeloof, zeker omdat ik niets in de agenda heb vanmiddag. Ik stuur mijn manager een mail dat ik weg ga en sluit snel de pc af. Dan begint een hectische middag.
Ik rij naar huis, pak mijn vogelspullen en moet dan 20 minuten rijden naar Groningen. Dat is wel eens een keer lekker zo'n thuiswedstrijd. Ik parkeer de auto bij de Hornbach en dan loop ik uiteraard verkeerd. Gelukkig dwaal ik niet te ver af, zodat ik vrij snel op de plaats ben waar de vogel al een tijd niet meer is gezien. Dat wordt dus zoeken.
Na ruim een kwartier is er opwinding. De vogel wordt gezien! Als ik op de plek aan kom zie ik nog net een vogel over de huizen wegvliegen. Niet zo fraai. Gelukkig wordt na nog een paar minuten de vogel weer gevonden. Ook ik zie hem nu gedurende een paar seconden herkenbaar. In de pocket! Grijze Junco! De grote stress is voorbij. Nu geduld hebben voor een beter waarnemingsmoment en als het mee mag zitten een fatsoenlijke foto.
En geduld moest ik hebben. Elke keer werd het vogeltje maar kort gezien en elke keer was ik te laat op de plek. Ik besluit daarom de boel maar om te draaien en precies op een andere plek te gaan staan als de meute. En verhip ik heb geluk. De vogel komt op een gegeven moment redelijk vrij en vlakbij fourageren. Ik maak een hoop foto's door een gat in de heg, geen wereldschokkende platen, maar ik ben dik tevreden! Wat en vogel, wat een twitch!
2 februari en al 2 nieuwe soorten van over de grote plas. Er zijn jaren die stroever beginnen.